Mijn collega …. door de ogen van zijn teamleden
Vandaag had ik een afspraak met een wel heel bijzondere collega..
Bijzonder ja echt, in de zin van speciaal. Dit openbaarde zich op weg naar mijn afspraak met hem vandaag, door toevallige kleine gesprekjes. Hoe? Dat vertel ik hier. Openstaan en daardoor je eigen collega (anders) leren kennen.. door de ogen van anderen.
Aangekomen vanmiddag om 13.40 uur op betreffende locatie tref ik een wirwar van kleinschalig en ietwat half geschakelde gebouwen aan. Het was me niet helder wat de voor- of achterkant van het gebouw was. Dus er restte mij niets anders dan af te stappen van mijn fiets en de eerste de beste fietsende dame te vragen of ze mijn afspraak, dhr. Y (zo noem ik hem hier maar even), wel kende? Er kwam direct een zeer vriendelijke lach op haar gezicht, alleen al bij het noemen van de naam. Ze vertelde me dat ik zeker al in de buurt was: ik stond aan de achterzijde van het gebouw.
Bij de juiste ingang aangekomen, aan de voorkant dus, moest ik helaas tot mijn grote spijt bekennen dat ik daarmee nog niet wist waar ik zijn moest.
Toch maar weer vragen.. ook wel met enige gene : “Ik heb een afspraak met dhr. Y, kun u me vertellen waar ik hem kan vinden?”. De zachte blik in de ogen van de dame, bij het noemen van de naam Y, vielen me nu echt op. Ze zou even bellen, want hij had niet doorgegeven aanwezig te zijn deze middag. Geen verwijt naar hem, het was helemaal oké. Ik mompelde nog wat verontschuldigend dat dit wellicht debet was aan mij, daar ik de afspraak een dag vervroegd had en… ik was ook nog eens te vroeg. Afspraak was pas over tien minuten. Ze bleef vriendelijk en leek het zelfs wel prettig te vinden dat Y nog even onverwachts kwam deze middag. Zijn allen hier zo vriendelijk dacht ik of zijn allen blij te mogen werken met Y? Direct daarop kreeg ik al een kopje koffie aangeboden vergezeld met een “kom gerust even verder”.
Toen zag ik mijn kans schoon voor de ultieme “Y- vriendelijkheidstest”. Iets verderop zat een ‘indrukwekkende’ meneer in een kamertje achter een groot bureau. Ik zei hem glimlachend gedag en vertelde dat ik een afspraak had met dhr. Y. om 14.00 uur. ‘T was nu even opletten dus…. Warempel echt waar, ook zijn ogen begonnen te glimmen op het moment dat ik de naam Y noemde. Hij sprak vervolgens kort over dhr. Y. De inhoud hier is niet relevant maar de wijze waarop hij sprak over Y was er één van met respect in zijn stem. Nu wist ik het zeker: ‘Ik ga dadelijk in gesprek met een wel heel bijzondere man.”.
Wanneer zovelen op deze wijze spreken over jou als mens en leidinggevende, dan doe je iets heel goed. Beste collega Y, je bent een bijzonder mens, collega (zo kende ik je al) en leidinggevende. Ik heb genoten van ons gesprek in het kader van een boekinterview. Dank daarvoor. Ook heb ik je vandaag een klein beetje mogen leren kennen door de ogen van je medewerkers. Wat een prachtige ervaring. Blijf altijd de verbinding en inspiratiebron voor je collega’s, je teamleden, je leerlingen en de ouders.
Openbaar Onderwijs Groningen is en mag blij zijn met jou!
Interview met een bijzondere en best wel bescheiden collegadirecteur in Groningen stad, directeur van meerdere locaties, 15 februari 2017.
Interview in het kader van ‘Voortvarend samenwerken in ’t onderwijs… en waarom interdisciplinair samenwerken ertoe doet’. Verwachtte boekpublicatie eind 2017, uitgeverij PICA ‘de leiderschapsreeks’.