Het geheim van de coach en de ducktape
Sinds de oprichting van Stichting leerKRACHT ben ik nauw betrokken geweest bij de diverse onderdelen. Als Expertcoach heb ik verschillende scholen en hun teams begeleid. In het eerste jaar vanuit de pilot, waarbij ik samen met leerkrachten, schoolleiders en de collega’s van Stichting leerKRACHT, op zoek ben gaan naar de juiste invulling van het programma en de passende ritmiek. In het tweede jaar ben ik betrokken geweest bij de opschaling van deelnemende scholen in regio Zaandam en in 2014 in Groningen. Sinds kort ben ik toegetreden tot de Adviesraad van Stichting leerKRACHT omdat ik, naast mijn bekende kritische blik, de Stichting een zeer warm hart toedraag.
Genieten doe ik als Expertcoach bij Stichting LeerKRACHT van de vele gesprekken met leraren en schoolleiders. Vooral het eerste echte start- en kennismakingsgesprek na de informatiebijeenkomsten blijft me vaak bij. Dit vindt meestal plaats met alleen schoolleider en locatieleider. Mooie gesprekken over de stip op de horizon, de visie, de transformatie die de scholen graag in gang willen gaan zetten. Goed ook dat de schoolleider het allemaal helder voor ogen heeft. Prachtig wanneer het ook de gedeelde visie van het team is die aansluit bij de leerlingen en de schoolomgeving. Ook daar hebben we het over in zo ’n gesprek.
Vervolgens een ‘Wat verwacht je dan als schoolleider van het team?’ en ‘Wat zijn dan de wezenlijke punten van ontwikkeling of verandering?’ en ook ‘Wat hebben zij nodig van elkaar en van jou als schoolleider?’ Allemaal zinvolle aspecten. Het beeld dat dan geschetst wordt is ongeveer het plaatje van een professionele leergemeenschap: Leren van en met elkaar, iedere dag een stapje beter. Helemaal des LeerKRACHT.
Na anderhalf uur rond ik dit stuk van het gesprek af met de laatste, doch zeker niet mijn minst belangrijke vraag: ‘En…. (lange tijd bewuste stilte)…… waar mag ik jou als schoolleider dan op coachen?’. Voor mij als Expertcoach is dit het mooiste moment in het gesprek. Dan gebeurt er namelijk iets. Als je mensen zou kunnen ZIEN denken, dan aanschouw ik op dat moment het prototype ‘denkhoofd’. Vervolgens breekt het ijs en ons gesprek krijgt een wezenlijk verdiepende wending: de beoogde transformatie in relatie tot leiderschapsstijlen. Immers, bij een professionele leergemeenschap past een leiderschapsstijl vanuit een coachende houding, faciliteren, rolmodel en ondersteunen.
Mijn laatste drie gesprekken leverden alle drie steevast het volgende antwoord van de schoolleider op: ‘Op mijn handen leren zitten!’, ‘En dat is nog niet zo gemakkelijk’.
Tja, daar ben ik coach voor… en in noodgevallen hebben we altijd nog de ducktape!
Onderwijspassie, 3 apr. 2014